حَضرَتِ آب

سلام. وقت شما هم بخیر باشه ان شا الله :)

سلامت باشید. ان شا الله خدا عزیزان شما رو حفظ کنه و براتون نگه داره ...

سلام:)

یادم رفت تو متن بنویسم که اگرچه که قاعده همینه که شما می فرمایید (استادتون هم خیلی خوب فرمودند) اما فراموش نکنیمکه یه جایی هم برای خدا در نظر بگیریم. گاهی خدا ضرب شست نشون میده.

نُسْقیکُمْ مِمَّا فی بُطُونِهِ مِنْ بَیْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خالِصاً سائِغاً لِلشَّارِبینَ

یا

یخْرجُ الْحیّ منَ الْمَیتِ ویخْرج الْمیتَ منَ الْحیّ

سلام:)

:))

معلوم نیست واقعا ؟ :) من که خیلی مظلوم هستم، لابد به خانواده مادرش رفته :))))

سلام مجدد:)

قواعدی هست که وجود داره. ما نمی تونیم اونها رو نادیده بگیریم. هستند و دارند کار می کنند. اما در عین حال خدا هم برنامه های خودش رو پیش می بره که ربطی به ما نداره. حکمت های خودش رو داره و قواعد خودش رو. گاهی هم خارج از روند عادی و قوانین عادی عمل می کنند که تا حدودی از فهم ما خارج ه. مثل معجزه که روند و قواعد خودش رو داره و اون قواعد غیر از روندهای عادی و قواعد شناخته شده است. جمله خوبی بود اینکه فرمودید: اینکه ما چی هستیم توی سختی و راحتی پیمودن راهشون تاثیر داره . در هر صورت حجت به همه انسانها تموم میشه و تکلیف شون هم مطابق با سرمایه ای هست که خدا به شخص داده. مثلا من که توی خانواده خوبی بزرگ شدم قطعا تکلیفم اندازه اونی که در میان دزدها و ... بزرگ شده نیست.

سلام. ایام بر شما هم مبارک باشد ان شا الله :)

چه متن خوبی . بی ربط هم نبود. ممنون :)

سلام :)

چند نکته:

1. چرا فکر می کنید جهت نگاه فرزند جهتی "مخالف" نگاه والدین ه؟! متفاوت شاید اما مخالف... !

2. نمی دونم دیدگاه ناخودآگاه شما درباره "نگه داشتن اندازه ها" چیه. آیا مثل خیلی ها به طور ناخودآگاه وقتی از نگه داشتن اندازه ها صحبت می کنید منظورتون "تعادل در یک نقطه" است یا تونستید جلوتر برید (در عالم واقع و نه صرفا نظر) و اون رو در قالب یک "بازه" تعریف کنید؟ اگر در قالب یک بازه تعریف بشه با ملاحظاتی که در بندهای بعد میگم حرفی نیست و چیزی برای ادامه بحث وجودنداره و حرف شما همون حرف منه. حالا از زاویه ای دیگر

3. "اندازه نگه داشتن" در سطوحی از خودش خودش معلول یک عامل دیگه است که باید تقویت بشه و تا تقویت نشه عملا اندازه نگه داشتن هم درست محقق نمی شه. اون هم عبارتست از: "فهم درست شرایط"، "توان ارزیابی سریع موقعیت"، "در نظر گرفتن عوامل اصلی موثر بر شکل گیری یک کنش" و در نهایت "لحاظ کردن اهمیت ها و اولویت ها".

در این موارد والدین به فرزندشون "نقطه ای" رو نشون نمی دهند که مفهوم اندازه نگه داشتن رو در ذهن او بسازند بلکه "روشی" رو می آموزند که بر اساس اون باید عوامل بالا رو تحلیل کنه و متناسب با اون تحلیل و معیارها، اندازه ها رو تشخیص بده و مراقبت کنه از اونها فراتر نره و یا عقب نمونه. ضمن اینکه بتونه سطح بندی هم بکنه در میزان دسترسی به نتیجه. به حسب نقل معصوم فرمود "ان لاتدرک کله لا تترک کله". 

4. آیا صحبت شما معنی اش اینه که "تحلیل ها و اندازه ها کاملا نسبی هستند و هیچ اندازه و متر و معیاری برای ارزیابی نداریم"؟ اگر اینطور فکر می کنید با حرفتون کاملا مخالفم. حقیقت نسبی نیست . حقایق بسیاری وجود دارند که می تونند معیار باشند و اگر انتخابی با این حقایق مطابقت نداشت قطعا می تونه نادرست تلقی بشه. 

5. آیا صحبت شما معنی اش اینه که "تحلیل ها و اندازه ها قابل نقد و بررسی نیستند و چون افراد اندازه هایی رو بر اساس تحلیل ها و مترهای خودشون یافتند پس حتما درستند و لااقل قابل احترام"؟ اگر اینطور فکر می کنید باز هم با حرفتون کاملا مخالفم. این نگاه های پلورالیستی و نسبی گرایانه کاملا اشتباه هستند به گمان من. آیا معنی این حرف این ه که اگر فردی نتونست در چهارچوب متر و و معیارهای صحیح مسیری رو انتخاب کنه من تلاشم رو می کنم که اشتباه نره؟ بله! همین طوره. همینجور که هرکسی که مومن باشه باید تلاش کنه که دیگران در مسیر درست قدم بردارند. آیا معنی اش این ه که مجبورش می کنم؟ نه قطعا چنین معنی ای نمی ده. من وظیفه ام تبیین آن چیزی است که فهمیدم. همین. اما آیا این متر و معیار ها لزوما به یک نتیجه واحد میرسند و همه باید یک مسیر رو انتخاب کنند؟ قطعا خیر. در درون این چند ضلعی هرکسی می تواند و باید مسیر خودش رو پیدا کنه. گرچه هر انتخابی بی نیاز از مشورت و راهنمایی نیست. گاهی هم ممکنه خداوند کوچکتر رو راهنمای بزرگتر قرار بده و چراغ راهش. مهم توجه به مقصد و معیارها و چهارچوب هاست. البته هر کسی باید به حضرت حق درباره انتخاب هاش و ریشه های اون پاسخ بده... البته حرف توی این شاخه بسیار زیاده.

6. پاسخ شما به پدرتون درست و دقیق نیست یا لااقل در شرایط شماست که درسته و نه در همه وضعیت ها. با واژه "مقلد" هم نمی تونید من رو گوشه رینگ بندازید! چه کسی گفته "اگر آدم ها مانند پدراشون فکر کنند حتما مقلدند" و اگر فکر نکند "حتما مقلد نیستند"؟ ضمن اینکه پاسخ این سوال هم مهمه که آیا همواره "استقلال رای" یک ارزش محسوب میشه و "تقلید از نظر یا روش کسی" یک ضد ارزش؟

7. از آیات و روایاتی که بر علیه این نگاه هستند عبور می کنم ولی این هم نیست که کسی تلاش داره کپی خودش رو بسازه. اینها بیشتر کلمات و جملاتی هستند که گفته می شه تا افراد رو در منگنه بگذاره. من به عنوان پدر وظیفه دارم خطوط کلی رو تا جایی که فهمیدم به فرزندم منتقل کنم. محورهای ثابت و اساسی رو براش تبیین کنم و الگوی عملی خوبی براش باشم باقی با خودش ه و خودش. او رو جای من تو قبر نمی ذارن و من رو هم.

8. موفق باشید و مممنون از دیدگاه جدیدی که ارائه کردید :))

سلام .

1. جاااان؟! حتما منطق رو بیشتر کار کنید :)) بله جا می گیره اما این جواب وقتی درسته که شما گفته باشی متفاوت من گفته باشم مخالف .

2. خداوند از ما اطاعت از والدین رو مطالبه کرده در حالیکه معصوم نیستند. از ما اطاعت از علمای دین (مراجع تقلید) رو مطالبه کرده در حالیکه اونها هم معصوم نیستند. اطاعت از فقیه رو خواسته (لااقل) در برخی مسایل حکومتی (ولایت فقیه؛ که در مورد اصلش اتفاق نظر وجود داره اما در مورد بازه این ولایت اختلاف نظر هست بین علمای دین) در حالیکه معصوم نیستند. حتی در لوله بازکردن هم ما از نظر صاحبنظر اون عرصه تبعیت می کنیم و می دونیم که اشتباه هم می کنن. اما اینها مانع از پذیرش نظرشون نیست اغلب.

ضمن اینکه تبعیت از روش چه نیازی به عصمت ارائه دهنده روش داره؟ آیا کسی که منطق تدریس می کنه و مغالطات رو مورد بررسی و تحقیق قرار می ده هیچوقت دچار مغالطه یا خطای منطقی نمی شه؟ اما این خطا ها خللی در مباحث منطقی او ایجاد نمی کنه و ساختار تئوریک او با این نکته مورد تشکیک واقع نمیشه. در مورد دکترها و مهندس ها و خیلی تخصص های دیگه هم...

در مورد بازه هم می خواستم چیزی بگم که بمونه فعلا تا بعد

3. در دین و غیر دین (برای نمونه اصول منطق) معیارهای ثابتی وجود دارند که می تونند مبنا قرار بگیرند. مثلا اگر کسی به یک نگاه دینی صرفا اخلاقی بدون مناسک و ... دست یافت (که معمولا این نگاه اخلاقی هم کاملا عرفی ه)  قطعا با اصول مذهب تشیع و دین اسلام همخوان نیست. یا یک نگاه (مثلا) دینی که در اون "مسجد" جایگاه نداره. اینها با مسلمات نمی خونند. ممکنه افراد در عمل کوتاهی هایی بکنند این ربطی به نگرش افراد نداره. در حدود و اندازه ها هم همینطوره. 

بعد هم گفتم در درون چند ضلعی دین افراد "می توانند و باید" مسیر خودشون رو پیدا کنند و بی نیاز از مشورت هم نیستند. هر کسی باید حرکت کنه و پله ها رو بالا بره ظرفیت های جدیدی فراهم کنه تا بتونه  به کمک و متناسب با استعدادهای خدادادی که داره اهداف الهی وجود خودش رو مخقق کنه. مرحوم آقای صفایی نکته ای بسیار زیبا و لطیف دارند که بسیار در این بحث راهگشاست. می فرمایند که:

« آنچه آدمی را بالا می برد، نه سرمایه است و نه عمل. بلکه سعی اوست. سعی یعنی نسبت عمل به سرمایه. به طور مثال کسی که صد تومان دارد و از این مقدار، 10 تومان آنرا انفاق می کند باکسی که 1000 تومان دارد و 100 تومانش را انفاق می کند سعی شان یکی است. گرچه عمل هایشان متفاوت است این قرآن است که می گوید: لیس للانسان الا ماسعی»

4. وقتی صحبت از "اندازه های شخصی" می کنید نا خودآگاه به چنین سمتی گرایش به وجود میاد. شما نگفتید و "حاوی" ( :)) ) اون نکته به طور مستقیم نبود اما از نتایجش می توانست باشد.

5. آفرین شما هم سعی کنید خوب تبیین بشید و مدام فکر نکنید همه دارن چیزهایی رو تحمیل می کنند به شما! :)))

6. ممنون . از کلمه "سپاس" به اندازه "مرسی" متنفرم واقعا :))

نه فکر نکردم یه موجود رها تو ذهنتون ه اما وزن طرفین مساله رو رعایت نمی کنید به نظرم. شایدم رعایت می کنید و من درست نخوندم. به هر حال برنگشتم دوباره نگاه کنم مطالب رو. ضمن اینکه نگاه بدون معیار رو قبول نمی کنم.  اگر بدون معیار ثابت برای تشخیص درست و نا درست  بودن روش ها و حرف ها نیست حرفتون که حرفی ندارم. قبول :)

از حرف های قبلی که زده بودید. شایدم درست نمی گم. اصراری ندارم. وجه شوخی اش پر رنگ تر بود.