حَضرَتِ آب

دل ما و صفای بارانت، از دعای تو سبز و سیرابیم ...... «و من الماء کل شئ حی» همه مدیون حضرت آبیم

جامانده

/ بازدید : ۱۸۳

با حـ ـسـ یـ ـن

 

شد مانع نشستنم بر خاک راه خویش

خاکم به سر که قدر غباری نداشتم...

 

وحشی بافقی

 

درست که دولت مانع شد. درست که بیماری کرونا باعث این تصمیم شد. درست که من حضور در راه پیمایی اربعین رو به خاطر این تصمیم جایز نمی دونستم اصلا و اگر هم فرصتی پیش میامد برای رفتن، مکی رفتم و اگر هم کسی رفت کارش رو شرعا حرام می دونستم و التماس دعایی نداشتم بهش بگمو نرفتن رو تکلیف می دونستم، اما در اصل اصل اصلش این بیماری و این همه گیری ویروس و این تصمیمات و این محروم شدم ها، ناشی از عمل و گناهان خود ماست. این بیماری بلاست. دستورالعمل ها و رعایت بهداشت و ... به جای خودش، اما "استغفار" هم خیلی لازمه. همهمون باید طلب بخشش کنیم از خداوند متعال. 

 

پ.ن. 1: خیلی دلم می خواست با این بیت طرحی اربعینی بزنم. اما حوصله نکردم. شاید بعدتر شد. تا خدا چی بخواد.

پ.ن. 2: در نسخه ای که من دارم و در اینترنت مصرع اول به این صورت ذکر شده: "شد مانع نشستنم از خاک راه خویش". یعنی مانع از نشستنم شد. اما در ذهن من "بر" ملموستر، زیباتر و حتی شاید درست تر میاد. برای همین اینطور نوشتم اما جایی ندیدم.

 

۰

شب سوم

/ بازدید : ۱۸۹

یا حـ ـسـ ـیـ ـن

 

قدر شب سوم رو بدونیم... خیلی مهمه ...

کسی که دختر کوچولو داشته باشه  می دونه؛ دختر کوچولوها اگر یا دستای کوچکشون دست باباهاشون رو بگیرن، هرجا بخوان با خودشون میبرن...

 

+

 

۱

غریبه های آشنای عزیز

/ بازدید : ۲۱۹

یا لطیف

 

روی یکی از موضوعات حاشیه وبلاگم کلیک کردم. مدت های طولانی است که قصد دارم یکبار از ابتدا تا آخر مطالبم را دویاره بخوانم. مثل یک آدمی که تازه اینجا را یافته است. بی هیچ زمینه و پیش فرضی (اگر بشود البته...) فرصت و حوصله نیست. از سر کنجکاوی بود این بار هم و شروعش با بی حوصلگی... اما الان، حالا که تمام مطلب های آن بخش را خواندم، با تک تک کامنت هایی که برایم گذاشته بودید و پاسخ هایی که داده بودم، دلم برای آن روز ها تنگ شده است حسابی. برای همه مهمانان اینجا و تک تک همسایه های خوبی که روزگاری همراه اینجا بودند. برای خیلی هایشان که رفته اند و  معدودی که همچنان هستند...

 

وبلاگ و خانه مجازی چه انسی می آورد... چقدر از کامنت ها و جواب ها معلوم است که "رفیق"یم...  رفقای ندیده و نشناخته... افتخار کردم به آشنایی و معرفت همه تان... چه خوب همراهانی بودید... دلم برای همه تان تنگ شده است... حس خاصی در جریان بود توی تک تک نوشته ها...

 

+

من به دنبال فضایی می‌گردم
لب بامی
سر کوهی
دل صحرایی
که در آن‌جا نفسی تازه کنم...

...

فریدون مشیری

 

ممنون که این نفس تازه رو با حضور و حرف های دلگرم کننده تون بهم دادید... من توی خونه واقعی و مجازی خودم با حضور همراهان عزیزی که خداوند توفیق حضورشون تو زندگیم و شناختشون رو بهم داده، نفس های تازه زیادی گرفتم برای زندگی در این شهر خاکستری و پر دود... در روزهای خستگی و دلمردگی، به حضور و دعاهاتون دلگرم و پشتگرم بودم...

 

+

چقدر مناسب حال من و زیبا سروده است:

 

چگونه در خیابان‌های تهران زنده می‌مانم؟

مرا در خانه قلبی هست...با آن زنده می‌مانم

 

مرا در گوشه این شهر آرام و قراری هست

که تا شب اینچنین ایلان و ویلان زنده می‌مانم

 

هوای دیگری دارم... نفس‌های من اینجا نیست

 اگر با دود و دم در این خیابان زنده می‌مانم

 

شرابی خانگی دائم رگم را گرم می‌دارد

 که با سکرش زمستان تا زمستان زنده می‌مانم

 

 بدون عشق بی‌دینم، بدون عشق می‌میرم

 بدین سان زندگی کردم، بدین سان زنده می‌مانم

 

محمدمهدی سیار

 

۴

برخاک راه یار نهادیم روی خویش... بر روی ما رواست اگر آشنا رود...*

/ بازدید : ۲۰۸

یا رفیق

 

فوعزتک لو انتهرتنى ما برحت من بابک و لا کففت عن تملّقک ...**

 

به خودت قسم اگر من را از در خانه ات برانی، جایی نخواهم رفت... پشت در خواهم نشست... فریاد خواهم زد با همه جانم... اشک خواهم ریخت با همه وجودم... صدایت خواهم زد با همه امیدم... مدام می خوانمت... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق... یا رفیق...

 

مردم می گذرند... عابرها... مقیم ها... رفیق هایت... مشتری های ثابت و دائمی ات... مشتری های گذری و موقتت... به همه شان خواهم گفت... می گویم که رفیق خوبی هستی... می گویم که خیلی جای خوبی آمده اند... می گویم از همه خاطراتمان... از همه مهربانی هایت برایشان خواهم گفت... از همه رفاقت ها و دوستی هایت... از همه کمک هایت... از همه وقت هایی که عیب هایم را دیدی و پوشاندی ... از همه آبروهایی که دادی و حفظ کردی... داستان زندگی ام را می گویم برای همه... می گویم برایشان...

 

* حافظ

** فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی

۱

ONLY GOD

/ بازدید : ۳۴۲

بسم الله الرحمن الرحیم

 

لَقَد نَصَرَکُمُ اللَّهُ فی مَواطِنَ کَثیرَةٍ ۙ وَیَومَ حُنَینٍ ۙ إِذ أَعجَبَتکُم کَثرَتُکُم فَلَم تُغنِ عَنکُم شَیئًا وَضاقَت عَلَیکُمُ الأَرضُ بِما رَحُبَت ثُمَّ وَلَّیتُم مُدبِرینَ﴿۲۵﴾

بی تردید خدا شما را در جبهه های زیاد و عرصه های بسیار یاری کرد و [ به ویژه ] روز [ نبرد ] حنین ، آن زمان که فزونی افرادتان شما را مغرور و شگفت زده کرد ، ولی ( این فزونی جمعیّت ) هیچ به دردتان نخورد، و زمین با همه وسعت و فراخی اش بر شما تنگ شد ، سپس پشت به دشمن از عرصه نبرد گریختید.

 

ثُمَّ أَنزَلَ اللَّهُ سَکینَتَهُ عَلىٰ رَسولِهِ وَعَلَى المُؤمِنینَ وَأَنزَلَ جُنودًا لَم تَرَوها وَعَذَّبَ الَّذینَ کَفَروا ۚ وَذٰلِکَ جَزاءُ الکافِرینَ﴿۲۶﴾

آن گاه خدا آرامش خود را بر فرستاده خود و بر مؤمنان فرود آورد ، و سپاهیانی فرو فرستاد که آنها را نمی دیدید ، و کسانی را که کفر ورزیدند عذاب کرد ، و سزای کافران همین بود...

 

آیات سوره توبه اند. برای آن گاهی که مسلمانان به جای تکیه به حضرت حق، بر تعداد و نفرات خود تکیه کردند. گمانم این است که گرفتار تکیه بر اسباب شدیم به جای تکیه بر حضرت حق. تکانه ها و در گوشی های خداوند هم یاری و نصرتی است از جانب او اگر در مسیر الهی و راه درست باشیم. و اما صبر، کلیدیست که خداوند با آن گره ها و قفلهای شک و نگرانی و اضطراب را از دل های مومنان خواهد گشود ان شا الله...

 

:::

امروز با خودم فکر می کردم اگر خواهر خودم با همین هواپیما قصد برگشت به محل تحصیلش را داشت واکنش من چه بود؟ الان چه حالی داشتم؟ آیا آرام بودم؟ آیا شمشیر بران خشم و انتقام خودم را رو به سوی انقلاب و آرمان هایش کشیده بودم؟ یا هنوز می توانستم آرمانی و آرمانخواهانه فکر کنم ...

سخت است اینکه انسان خودش را جای داغدارانی بگذارد که فرزندهایشان را از دست داده اند. اگر من موقع برگشت از بدرقه عزیزانم در فرودگاه، خبر حادثه ای چنین ناگوار را می شنیدم چه حالی داشتم؟ نمی دانم...

تازه بعد از سه روز این مطلب جدید که دردناکتر و غمبارتر از اصل خبر بود...

خیلی سوختیم امروز ...

 

:::

ای کاش بهتر رسانه را می فهمیدیم و کار را این همه سخت تر از آنچه می توانست باشد نمی کردیم...

 

۳

ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا...

/ بازدید : ۳۲۷

بسم الله الرحمن الرحیم

 

در یکی از بیلبوردهای تبلیغاتی میدان نزدیک خانه مان، یکی از تبلغات نسبتا پر شمار این روزهای تهران را نصب کرده اند که چهره سیاه و سفید و یخ یک مردی میان سال با موهای جو گندمی (معلوم نیست رنگ شده اند یا به طور طبیعی آنگونه هستند.) را نشان می دهد که با ریش های بلند و مجعد و دستی روی گونه چپ، مثل یک مجسمه سنگی نشسته است و با دهانی باز (نمایش تعجب از فاصله؟!!) به پشت سرش نگاه می کند. مرا مدام یاد یکی از بازیگران یا شومن های تلویریون یا سینما می اندازد اما نمی دانم چه کسی. زیر این تصویر نوشته اند: «نهایت درخشش یک مرد؛ خانه مد ...» بعد هم آدرس یکی از گران ترین خیابان ها و گرانقیمت ترین مراکز خرید تهران...

 

تابلوی آن سوی میدان را چهره حاج قاسم سلیمانی پر کرده است با جمله ای از پیام حضرت آقا که او را با عبارت «نمونه ای برجسته از تربیت شدگان اسلام و مکتب امام خمینی» توصیف کرده است...

 

:::

دیروز که به اینها نگاه می کردم، به نظرم آمد که اینها فقط دو تابلوی تبلیغاتی نیستند؛ اینها نماینده و نماد دو تفکر حاکم بر جهان ذهن ها و قلبهای ما و مردم این سرزمین و نبردی حقیقی در تمام تاریخ هستند. نبردی میان الگوهای ذهنی آنها که دنیا را طمع دارند و آنها که طالب آخرتند...

یکی «نهایت درخشش یک مرد» را در شیک پوشی و برند پوشی و با کلاس بودن می بیند و دیگری حاج قاسم را با همه شجاعت و معنویت و مجاهدت و اثربخشی اش، نمونه ای برجسته (و نه برجسته ترین یا یکی از برجسته ترین حتی) تربیت شده های مسیر و آیین خود معرفی می کند...

 

:::

علی آقای صفایی را خدا رحمت کند. چه خوب گفته بودند: «بسوزد ریشه کسانی که می گویند مذهب آمده است تا به انسان قناعت بدهد؛ درحالیکه همه انبیا آمده اند به انسان بگویند که به دنیا که هیچ، حتی به بهشت هم قانع نشود...» (کتاب اخبات/ صفحه92)

 

:::

تفاوت نگاه و جهان یک فرمانده و ولی جامعه با یک سرباز، در این است که وقتی هر دو به یک صحنه نگاه می کنند (تشییع پیکر این مجاهدان و شکوه بدرقه و اقبال این مردم به حاج قاسم سلیمانی و رفقای مجاهد شهید او) سرباز با جملاتی حاکی از ناامیدی و کوتاه بینی می گوید: "انقلاب و ایمان مردم زنده شد" و فرمانده با نگاه امیدوارانه، امید بخش و عمیق خود می گوید: « زنده بودن این انقلاب را به رخ جهانیان کشید...»  تفاوت از زمین است تا آسمان...

 

۱

ننگ است مرگ ای دوست! تا وقتی شهادت هست...

/ بازدید : ۳۵۲

بسم الله الرحمن الرحیم

 

+ بابا! اگر دشمن بهمون حمله کنه و همه مردا شهید بشن، خدا فرشته هاش رو می فرسته کمکمون؟

- نه پسر گلم! زن ها تفنگ هاون رو دستشون می گیرن. اونا با دشمن می جنگن

 

یه کم می گذره. داره فکر می کنه. یهو بهم می گه

+ بابا! اگر مامان هامون هم شهید بشن ما بچه ها تفنگ های اسباب بازی مون رو مثل بفنگ واقهی دست می گیریم و می ریم با دشمن ها می جنگیم...

 

احساس غرور و افتخارکردم...

 

+

در قصه عشّاق همیشه سفری هست

در پیچ و خم هر گذرش رهگذری هست

 

گفتی: جگر شیر ندارید نیایید

گفتی که در این راه همیشه خطری هست

 

این جاست که وقتی پدری باز نگردد

در بردن میراث تفنگش پسری هست

 

«آن را که خبر شد خبر باز نیامد»

هرجا خبری نیست، همان جا خبری هست

 

«رفتن» همه جا نیست به معنای «نبودن»

هرجا که نظر می کنم از تو اثری هست

 

تو رفتی و گفتی که شرف مرز ندارد

این سو در اگر بسته شد آن سو که دری هست

 

رفتیّ و به زینب قسم از نسل تو امروز

در شام و حلب لشگر فریادگری هست

 

سردار! شهیدان حرم مثل تو رفتند

تا نام حسین است به سربند، سری هست...

 

 

قاسم صرافان/ البته شاعر این شعر رو تقدیم کرده به حاج احمد متوسلیان.

 

 

۲

خشم مقدس

/ بازدید : ۴۳۱

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

أَلا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَکَثُوا أَیْمانَهُمْ وَ هَمُّوا بِإِخْراجِ الرَّسُولِ

آیا پیکار نمی کنید با مردمی که سوگندهای خود را نقض کردند و آهنگ آن کردند که رسول را بیرون کنند؟

 

وَ هُمْ بَدَؤُکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ

و آنها اول بار به دشمنی و قتال با شما برخاستند

 

أَتَخْشَوْنَهُمْ؟

آیا از آنها هراسانید؟

 

فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ

در حالی که خدا سزاوارتر است که نسبت به او خاشع و ترسان باشید، اگر مؤمن هستید

 

قاتِلُوهُمْ

با آنها نبرد کنید

 

یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَیْدِیکُمْ

خدا آنان را به دست شما عذاب خواهد کرد

 

وَ یُخْزِهِمْ

و خوارشان خواهد کرد

 

وَ یَنْصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ

و شما را بر آنها نصرت خواهد داد

 

وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِینَ

و [بدینوسیله] سینه های اجتماع مؤمنین را التیام خواهد بخشید

 

وَ یُذْهِبْ غَیْظَ قُلُوبِهِمْ

و خشم سینه های آنها را خواهد برد

 

وَ یَتُوبُ اللَّهُ عَلی‏ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ عَلیمٌ حَکیم

[و این را هم بدانید] که خداوند بر هر که بخواهد به رحمت خود باز می گردد [و او را از شرک می رهاند و شما را از نبرد با وی باز می دارد] و خدا دانا و حکیم است

 

سوره توبه آیات 13، 14 و 15

 

#مطالبه_انتقام_سخت

 

به عده ابله (بیان قرآن ه. و من یرغب عن ملة ابراهیم الا من سَفِهَ نفسه؟ (سوره بقره آیه130)) در شبکه های اجتماعی عبارت #نه_به_انتقام_نه_به_جنگ رو هشتک زدند. چقدر خوار و حقیرند...

 

۲

زمانه ای است که از دریاها عبور کرده ها در استکانی غرق می شوند...

/ بازدید : ۳۶۴

یا راحم من لا راحم له

 

هر کسی این انقلاب را، خودش را و راه ش را به چیزی می فروشد. یکی به پول، یکی به قدرت، یکی به مقام، یکی به زن، یکی به آبرو، یکی به عشق، یکی به رفیق، به شوهر، یکی به همسر، یکی به فرزند، یکی ... دام ها زیادند. انقلاب را و راه را هر کسی به بهانه ای تنها می گذارد و می رود به راه خودش. این حسی بود که آخر فیلم ماجرای نیمروز: رد خون با آن بغض کردم و گریستم. برای تنهایی های مان. برای تنهایی انقلاب مان... (آیا ما تا آخر هستیم؟ یا رفته ایم و خودمان گمان می کنیم که هنوز هستیم؟ مانند آنان که خدا با الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً وصفشان می کند...) امروز هم مانند هفت هشت ماه پیش که فیلم را دیدم همان حس زنده شده بود. نمی دانم چرا. رفقا چند باری پرسیدند : "چیزی شده؟" گفتم نه... اما عمیقاً غمگین بودم و دلتنگ... فیلم خوبی نبود "رد خون". به مراتب ضعیف تر از ماجرای نیمروز 1. اما حسی که به من منتقل کرد خیلی زیاد و موثر بود... سکانس آخرش بسیار متاثرم کرد...

 

+ یاد آن آیه افتادم که بنی اسرائیل بعد از دیدن معجزه عبور از نیل به موسی (ع) گفتند: فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّکَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ... خودت و خدایت دوتایی... می دانی؟

 

+ وَ لَا یَحْمِلُ هَذَا الْعَلَمَ إِلَّا أَهْلُ الْبَصَرِ وَ الصَّبْرِ وَ الْعِلْمِ بِمَوَاضِعِ الْحَقِّ، (فرازی از خطبه 173 نهج البلاغه است به نسخه صبحی صالح)

 

+ خدا رحمت کند مرحوم علی صفائی را. این عبارت از اوست که: "زمانه ای است که از دریاها عبور کرده ها در استکانی غرق می شوند..."

 

+ توی این مدت فیلم هایی دیدم که خیلی دوست داشتم درباره شان بنویسم. شبی که ماه کامل شد، عرق سرد، سرخ پوست، مغزهای کوچک زنگ زده، همین رد خون و چند تا دیگر از ایرانی ها یا خارجی ها... اما حس نبود. وقتش نبود. اراده اش نبود... مخصوصا درباره سرخ پوست. فیلم را اگر هنوز روی پرده است توی سینما ببینید. اما اگر نه سی دی اش را بخرید... به یکبار دیدنش که حتما می ارزد. حس عمیق جاری در اغلب سکانس ها، فیلم را بسیار دیدنی کرده است...

۳

ای دل تو چه می کنی؟ می مانی یا می روی؟*

/ بازدید : ۳۰۲

یا حـ سـ یـ ـن

 

امروز قبله دل های عاشق و کانون میدان مغاطیسی عالم بالا، حرم سیدالشهدا ست. نه اینکه اهل ایمان نمازشون رو به سوی کربلا بخونند! نه. بلکه جهتگیری قلبشون هم جهت ه با کربلا. چرا که قبله، قبل از اینکه یک جهت باشه، یک جهتگیری ه و الا خداوند متعال در همان ابتدای آیات تغییر قبله در قرآن کریم، خودش فرموده: فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَ‌ وَجْهُ‌ اللَّهِ**. حقیقت قبله یک "هم جهتی" نیست بلکه "جهتگیری مشترک"ه. و تا جهتگیری انسان درست نباشه، رو به هر جهتی که نماز بخونه و دور هر سنگی که بچرخه، تفاوتی نداره. او مشرک ه. بت پرست ه. لذا خیلی از اونها که گمان می کنند مومنند در حقیقت امر مشرکند (به فرموده قرآن که فرمود وَ ما یُؤْمِنُ أَکْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَ هُمْ مُشْرِکُونَ***). هم جهت نیستند با حقیقت عالم. حالا یکی 0.01 درجه انحراف داره و یکی 180 درجه...

این روزها روزهایی است که انسان (چه اون که قدم در مسیر گذاشته و چه اون کسی که پای رفتن نداره به هر دلیل) باید برای قلب خودش معاینه فنی بگیره. دلش رو کوک مجدد کنه یا به قول مهندس ها "کالیبره" کنه. دقیق بشه توی احوالات قلبش و ببینه آیا هم جهت این حرکت هست یا نه؟ جان خودش رو تنظیمی مجدد کند با قبله عاشقان. چه خوب گفته اند که "کربلا به رفتن نیست به شدن است" ****.  چه بسا آدمهایی که هر سال کلی هزینه می کنند و به زحمت می افتند اما فاصله زیادی با کربلایی شدن دارند (گرچه ان شا الله بی اجر و مزد نخواهند بود، چرا که این خانواده زیر بار منت کسی نمی مونه) و آدم هایی که تا به حال قدم در این مسیر نگذاشتند اما در محضر سیدالشهدا زندگی می کنند...

 

(البته در قدم نهادن در این راه برکت های فراوانی هست. منظورم این نیست که نباید رفت. باید با همه وجود به این دریا پیوست با جان و تن. که بودن در این راه انسان رو ان شا الله قدم به قدم در راه خواهد آورد به فضل و عنایت دوست...)

 

 

این هم زمزمه و توشه این روزها ...:

 


دریافت

 

* جمله ای از شهید سید مرتضی آوینی

** سوره بقره آیه 115

***سوره یوسف ایه 106

**** منسوب است به سید مرتضی اوینی. اما من مطمئن نیستم.

 

 

پی نوشت:

اگر شراب خوری جرعه ای فشان بر خاک...

۳
About Me
اینجا کسی می نویسد در "همه چیز" به "غایت" "ناتمام"...

+

دل ما و صفای بارانت، از دعای تو سبز و سیرابیم
«و من الماء کل شئ حی» همه مدیون حضرت آبیم

از زلال تو روشنیم ای آب، دل به دریا که می‌زنیم ای آب
موج در موج شرح دلتنگی ست، لب هر جوی اگر که بی‌تابیم

کی بتابی تو یک شبِ بی ابر، بر شبستان حوض کوچک‌مان؟
و ببینیم باز هم با تو، غرقِ تسبیح موج و مهتابیم

گفته پیری که از بلندی کوه، جویبار دل تو جاری شد
ما که یک عمر رفت و در خوابیم «مگر این چند روز دریابیم»

قاسم صرافان
آرشیو مطالب
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان