حَضرَتِ آب

سایه تون مستدام باشه براشون (:

حالا اینقدر هم از خودتون نا امید نباشید:D

ولی خب دلیل نمیشه که کامنت نذارید و نظرتون رو نگید، شما نظرهای همراه لجتون رو بگید نهایتش ما نظریاتتون رو رد می کنیم((:

و آیا بابا بنظرتون جز چیزهای قیمتی نیست! نمی دونم شما چه مدلی نگاه می کنید ولی من از بچگی کابوس از دست دادن پدر داشتم، فکر کنم از کلاس دوم شبها قبل خواب می نشستم به این موضوع فکر می کردم، یهو به خودم می اومدم می دیدم کل وقت توی خواب دارم گریه می کنم و گریه ام رسیده به هق هق، کلی از اون سالها می گذره ولی من هر شب قبل خواب میرم اتاق مامان و بابا و صدای نفس کشیدنشون رو می شنوم و بعد میرم بخوابم، صبح ها هم اولین کاری که می کنم اینه که برم توی اتاقشون و بازم صدای نفس هاشون رو بشنوم! پسرها رو نمی دونم ولی بنظرم دخترها همشون کابوس های این مدلی رو دارند. 

و نتیجه اخلاقی اینه که بابای خوب اونه که تا ته خط باشه با آدم، اصلا باباهای که رفتنی اند برای چی بابا شدند؟؟ (:

چیزهای قیمتی رو وصل نکنید به رحمت خدا و پیر و پیغمبر که اصلا مثال خوبی نیست، هر گلی بوی خودش رو داره خلاصه (:

پ ن: یه چیزی الان یادم اومد اینه که وقتی نوجوان بودم تا همین دوسال پیش توی زیارت عاشورا، وقتی می رسیدم به اون قسمت پدر و مادرم به فدایت من اون قسمت رو زیر سبیلی رد می کردم و نمی خوندمش :| 

خدا حفظشون کنه