یا حـ سـ ـیـ ـن
آیا از عاشورای حسین (ع) و از کربلای حسین (ع) سهمی داشته ام؟
وارث، قرابت می خواهد. قرابتی بدون حائل و بدون مانع*. فرزندی که قاتل پدر باشد، ارث نمی برد. فرزندی که کافر باشد ار مسلمان ارث نمی برد. آیا من حسین (ع) را نکشته ام؟ آیا من از آنچه فهمیده ام، چشم نپوشیده ام و کفر نورزیده ام؟
اگر من به ولایت حسین (ع) نرسیدم، اگر ابوت** [پدری] اولیاء را نخواستم؛ اگر فرزند دنیا و یا بدتر، بنده دنیا شدم و دین در وجود من شکل نگرفت و تنها بر زبانم نشست***، آیا با حسین (ع) قرابتی دارم؟ آیا از عاشورا ارثی می برم و سهمی می گیرم؟
کتاب وارثان عاشورا صفحه 254/ مرحوم علی صفائی حائری (عین صاد)
* به شرایطی اشاره دارد که در اسلام برای ارث بردن مطرح شده است. ایشان لایه های دیگری از این حکم فقهی را نشان می دهند.
** انا و علی ابوا هذه الامه (پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله)) / من و علی پدران این امتیم
*** الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم؛ یحوطونه مادرَّت معایشُهم ، فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون (سیدالشهدا (ع))/
مردم بندۀ دنیایند و دین بر زبانشان می‌چرخد؛ تا وقتی زندگی‌هاشان بر محور دین بگردد، در پی آنند، امّا وقتی به وسیلۀ «بلا» آزموده شوند، دینداران اندک می‌شوند
