حَضرَتِ آب

و لله عاقبه الامور

فکر کن که نیمه شب داری توی خیابان رانندگی می کنی. ماه رمضان است. حال خوشی داری. توی حال خودت هستی و داری از این نیمه شب ماه مبارک لذت می بری. ساعتی که اولیا خدا مشغول راز و نیاز با صاخب سفره هستند. توی سکوت شب، و خلوتی خیابان ها، ناگهان صدای گوشخراش یک اتومبیل مدل بالا خلوتت را و حال خوشت را به هم بریزد. سر برگردانی و ببینی چند دختر و پسر را که توی ماشین نشسته اند. با یک آهنگ تند توی ماشین خودشان را تکان می دهند و ماشین با سرعت زیاد از کنارت رد شود...

فکر کن چه استغفاری بالا میاندازی! هزارتا فحش می فرستی به ارواح پدر و مادرشان و خودشان که حالت را گرفتند. که حرمت این ماه را نگه نداشتند...

حالا فکر کن که چه آبروریزی بشود آن لحظه ای که در روز قیامت آنها بهشتی بشوند و تو جهنمی... اینهمه توی گرما روزه بگیر و گرسنگی بکش تشنگی را تحمل بکن و عاقبت نصیبت از اینهمه... هیچی به هیچی...

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا...

کلام عجیب سیدالشهدا (ع) ست که وقتی از ایشان درباره ادب پرسیدند، فرمود:

« هُوَ اَن تَخرُجُ مِن بَیتِکَ فَلا تُلقی اَحَداً رَاَیتَ لَهُ اَفضَلُ عَلَیکَ»" (ادب آن است که از خانه که بیرون می روی، هیچ کس را دیدار نکنی مگر اینکه او را برتر از خودت پنداری) و چقدر سخت است مودب بودن در پیشگاه حضرت حق...

* عنوان از حافظ