حَضرَتِ آب

هو ربی لا اله الا هو علیه توکلت و الیه متاب*

"مهمترین اصل تربیت ایرانی دو کلمه است: "بروز نده!" در شرح این اصل آمده است: خوشحالیت را بروز نده چون ممکن است بقیه ناراحت یا پررو بشوند، ناراحتی ات را بروز نده چون ممکن است بقیه خوشحال یا دلخور بشوند. بخش زیادی از انرژی هر ایرانی در طول روز صرف بروز ندادن می شود. علم روانشناسی ثابت کرده است که "بروز" از بین نمی رود بلکه از شکلی به شکل دیگر در می آید. بعضی از این شکل های دیگر عبارتند از: لایی کشیدن، دست به یقه شدن، طاسی و سرطان."

نقل شده از ضمیمه طنز مجله داستان / هدیه شب یلدا سال 89

+ توی کتابخانه ام نشسته بودم و بی هدف کتابها را ورق می زدم که این مجله قدیمی دستم رسید و دقیقا همین صفحه اش باز شد. جالب بود برام. فکر نکردم ببینم درست ه یا نه. به صورت کلی هرگونه مطلق گویی برای من شک برانگیز و محل تامل ه. حتی همین  که مطلق بگبم هر گونه مطلق گویی اشتباه است!

++ این مطلب برام جالب بود و هست اما در عین حال که ارتباطی بین این مطلب و جنبه های مثبت "خود بودن" هست من همچنان معنا و مفهومی که ارزشمند باشه برای مطلق "خود بودن" نمی شناسم و در ذهن من بیشتر نوعی فریبکاری فکری و رفتاری ه تا یک سبک زندگی مطلوب. "فریبکاری" در معتای عام اون شامل فریب دادن خود و دیگران...

+++ حداقل ماهی یکبار میریم کتابفروشی و هر بار مثل قبل یکی از بخش های جذاب کتابفروشی ها برای من، قسمت آثار روشنفکرهاست (غالبا جنبه های فلسفی دارند ولی نه همیشه). اما در عین جذابیت، شکلی از اشمئزاز از این آثار هم در درونم وجود داره که اغلب مانع از خریدن آثار یا حتی مطالعه حرف های اونهاست. همواره (تقریبا استثنائی رو یادم نمی یاد) بعد از رها کردن اون بخش این آیه در ذهنم جان می گیره که: "وَ إِذا قیلَ لَهُمْ آمِنُوا کَما آمَنَ النَّاسُ قالُوا أَ نُؤْمِنُ کَما آمَنَ السُّفَهاءُ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ وَ لکِنْ لا یَعْلَمُون**" ...

من حتی تو حرف های (به نظر خودم) صحیح اینها نوری نمی بینم... هیچی! با اینکه با آثار و نظرات اونها اغلب نا آشنا نیستم.. برای امروز و دیروز هم نیست. از قدیم... بعضی از اینها تمام عمر روشنفکری خودشون رو صرف گفتگو از خدا و فکر کردن درباره او کردند اما در نظر من حرفهاشون نوشته هاشون بویی از خدا نمی ده که نمی ده که نمی ده... بعضی از اینها اگر خدا رو از ما نگیرند حتی ذره ای ما رو به او نزدیک تر و ما رو موحد تر نمی کنند که نمی کنند که نمی کنند... شاید ایراد از من باشه. مدعی نیستم که حتما حرفام و برداشتهام  درست باشه اما اینجوری می بینمشون...

++++  حاصل این همه طوفان و هیاهو هیچ است / زلف می ماند و انبوه پریشانی ها... 

حسین جنتی

*  سوره رعد / بخشی از آیه 30 : او پروردگار من است معبودی جز او نیست فقط بر او توکل کردم و بازگشتم فقط به سوی اوست...

**  سوره بقره / 13 : و چون به آنان گفته شود، شما نیز همان‌گونه که (سایر) مردم ایمان آورده‌اند ایمان آورید، (آنها با تکبّر وغرور) گویند: آیا ما نیز همانند ساده‌اندیشان و سبک مغزان، ایمان بیاوریم؟! آگاه باشید! آنان خود بى‌خردند، ولى نمى‌دانند.