نجواهای یک بغض لبریز...
یا انیس من لا انیس له.
مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم
وای اگز خزقه پشمین به گرو نستانند...
دلم عجیب گرفته. این بیت رو با خودم زمزمه می کنم و اشک ها آماده چکیدنند...
دعا کنید که خدا ببخشه و ببره...
حرف ها مثل یک بغض راه گلوم رو بسته. نه می تونم بگم نه دلم میاد نگم...
می دونم که آخرش نمی گم اما این حرف های نگفته و این بغض ها و غمبادها هم آخرش منو می کشه...